Malarstwo od zawsze pełniło ważną rolę w Polsce i wśród narodu polskiego. Szczególnie kiedy kraju nie było na mapie świata albo też w czasach największych kryzysów i wojen. Sztuka dawała nadzieję, pokrzepiała, pomagała przezwycężyć tęsknotę oraz strach. Ukazywała także siłę, mądrość i niezłomność zarówno przywódców jak i ludności polskiej, która nigdy nie porzucała idei niepodległościowych. W różnych epokach malarstwo rozwijało się w innym tempie, jednak ilość ponadczasowych dzieł, które przetrwały do dziś świadczyć może o tym, że nigdy sztuka i malarstwo nie przestało być istotnym elementem w życiu naszego kraju. Twórcy tej sztuki to często barwne i ciekawe postaci o inspirujących życiorysach. Każdy z nich przejawiał jedyny w swoim rodzaju talent i rzemiosło a także ogromne pokłady wrażliwości. Najsłynniejsi polscy malarze i ich dzieła to dziś swoiste bogactwo narodowe, którym śmiało możemy się chwalić na arenie miedzynarodowej.
Jan Matejko
Jeden z najsłynniejszych malarzy polskich oraz przedstawiciel malarstwa batalistycznego, którego wielką pasją była historia. Był patriotą, który jak nikt inny potrafi wskrzesić w narodzie nadzieję i wiarę. Przedstawiał kraj w chwilach swojej świetności i rozwoju, malował portrety królów i władców. Sceny batalistyczne nacechowane były dużym dynamizmem, żywiołowością i ekspresją. Wyraziste rysy postaci, ruch i koloryt to cechy równie ważne o patos i dramaturgia. Matejko lubił malować wielkoformatowe dzieła a nawet panoramy, na których przedstawiał sceny z udziałem licznych postaci, koni i z mocno rozbudowanym tłem. Cykl rysunków przedstawiający wizerunki władców polskich na stałe wszedł do świadomośc szerszego odbiorycy i jest stałym elementem w podręcznikach historii.
Wojciech Kossak
Przedstawiciel nurtu batalistycznego i historycznego w malarstwie. Współautor “Panoramy Racławickiej”. Prezentował na swoich obrazach realistyczne sceny walk, emocjonalne i dynamiczne. Lubił malować żołnierzy zarówno na polu bitwy jak i w mniej formalnych sytuacjach. Dużo wiedział o wojsku dlatego poświęcał sporo czasu na dopracowywanie detali np. na umundurowaniu. W swoich pracach dążył do jak najwierniejszego oddania zarówno wizerunków żołnierzy jak i emocji im towarzyszących.
Aleksander Gierymski
Artysta żyjący w latach 1850-1901. Jego twórczość przypominała nieco francuski impresjonizm, gdyż bardzo dobrze radził sobie z kolorami oraz grą światła. Miał niesamowitą zdolność do przedstawiania rzeczy zwykłych w niezwykły sposób. Jego dzieła nasycone były emocjami, zarówno pozytywnymi jak obraz “W altanie” jak i przepełnione niewypowiedzianym bólem w “ Trumnie chłopskiej”. Udowodnił, że często cisza i zatrzymanie sceny na obrazie może wyrazić więcej emocji niż dynamizm i ekspresja.
Wojciech Weiss
Malarz i rysownik, przedstawiciel Młodej Polski. Wyraźnie fascynował się twórczością Edvarda Muncha i jego słynnym “Krzykiem”. Efektem tego był piękny obraz pt. “Promienny zachód słońca”. Inspirował się również sztuką i kulturą Japonii a kompozycje japońskich drzeworytów próbował przenosić na rodzime pejzaże. Był wszechstronnie uzdolnionym artystom, tworzył pastele, akwarele i malarstwo olejne. Jego pasją było również fotografowanie.
Jacek Malczewski
Jeden z głównych przedstawicieli symbolizmu na przełomie XIX i XX wieku. Tworzył on oryginalne prace w różnym stopniu nacechowane symbolami. Łączył sielskie krajobrazy polskiej wsi z motywami mitologicznymi. Uważał, że jego sztuka jest próbą stworzenia sobie wyimaginowanego świata, do którego można uciec. Cechą charakterystyczną twórczości Malczewskiego było ciągłe przeplatanie się w niej kilku motywów i tematów, które artysta próbował z każdym razem ująć w inny sposób. Tworzył cykle tematyczne, mnożąc warianty i rozwiązania. Obrazy Malczewskiego przepełnione są mesjanizmem i patriotyzmem. Duży wpływ na jego twórczość miała również romantyczna poezja np. Juliusza Słowackiego.